تأثیر بهبود نظام راهبری شرکت ها بر عملکرد و شفافیت گزارشگری مالی

هدف این تحقیق، بررسی تأثیر بهبود نظام راهبری شرکت ها بر عملکرد و شفافیت گزارشگری مالی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای 1390-1384 است . در راستای این هدف، تعداد 67 شرکت برای دوره 7 ساله مورد پژوهش انتخاب شدند . در این تحقیق، عملکرد شرکت ها با استفاده از دو معیار بازده دارایی ها و بازده بازار سرمایه سنجیده می شود . شفافیت گزارشگری مالی نیز از طریق رفتار مدیریت سود و با استفاده از قدرمطلق اقلام تعهدی غیرعادی بررسی می شود . روش آماری مورد استفاده جهت آزمون فرضیه های تحقیق، رگرسیون چند متغیره با استفاده از روش حداقل مربعات تعمیم یافته ترکیبی است . یافته های تحقیق نشان می دهد که بین تمرکز مالکیت، استقلال هیئت مدیره، دوگانگی وظایف مدیرعامل و مدت زمان تصدی مدیرعامل در هیئت مدیره با عملکرد بر مبنای بازده دارایی ها، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد . همچنین، بین مالکیت نهادی و اندازه هیئت مدیره با عملکرد بر مبنای بازده دارایی ها، رابطه منفی و معناداری وجود دارد . علاوه براین، بین مالکیت نهادی، استقلال هیئت مدیره، اندازه هیئت مدیره، دوگانگی وظایف مدیرعامل و مدت زمان تصدی مدیرعامل در هیئت مدیره با عملکرد بر مبنای بازده بازار سرمایه، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد . همچنین، بین تمرکز مالکیت و عملکرد بر مبنای بازده بازار سرمایه، رابطه منفی و معناداری وجود دارد . در رابطه با فرضیه دوم، بین مالکیت نهادی، استقلال هیئت مدیره و مدت زمان تصدی مدیرعامل در هیئت مدیره با شفافیت گزارشگری مالی بر مبنای قدرمطلق اقلام تعهدی غیرعادی، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد . همچنین بین تمرکز مالکیت، اندازه هیئت مدیره و دوگانگی وظایف مدیرعامل با شفافیت گزارشگری مالی(از طریق رفتار مدیریت سود) برمبنای قدرمطلق اقلام تعهدی غیرعادی، رابطه منفی و معناداری وجود دارد .